Gecenin yanlızlığı içinde,
Bir tek göz odamın içinde.
Fısıltılar gelir derinden,
Dinmeyen sızılar bedenimde.
Ayın ışığı odama vurur sessiz ve kararlı.
Yorgunluğun bir acı tarafı yanlız kalmaktır.
Hangi gögüste dinlenmek istesede yürek,
Yetim kalmış bir cocuk misali ağlamaktadır.
Hicran hançeri düşlerimi zedeler,
Aşkın pençesi ömrümü yer bitirir,beni buz eder.
Hoş bir duygu değil ağlamak kederimi kamçılar gider,
Halimden anlamıyorsun,
Sevgiyi yaşamayı sevmiyorsun.
Söyle zalim sen hayattan ne bekliyorsun?
Karanlığın içinde kalmışsın,
Duyguların üşütür olmuş yürekleri çürütür.
Seni özledim,
Yaşadağım her anını saygıyla anıp,
Yolunu gözledim.
Seni özledim,
Nefes alışını,bana bakmanı
Ve gözlerimde sevgini bulmanı.
Sana aşkımı anlatsam dinler misin?
Seni kalbimin köşkünde sakladığımı bilir misin?
Yoksa sende diğerleri gibi güler misin?
Söyle bana sevgilim beni sever misin?
Sevgi insanı bir anda altüst eder.
Bilinmez denen şeyden her zaman korkar oldum,
Her adımda bir kere daha düşünürüm.
Sebepsizliği ortaya dökmek yerine,
Amaçsızlığa başkaldırır oldum.
Herşeyin bir sunu var derler,
Ben yüreğime sevmeyi öğrettimde,
Sana öğretemedim yada sen,
Sevmeyi bildinde kendince bana veremedin kalbini.
Son arzumdun her zaman yaşamımda,
Ama ölmeyi becerdimde kendimi anlatmayı beceremedim.
Yada sen beni anlamayı istemedin.
Sonbahar rüzgarları eser başımda,
Her ağlayışım bir öykü oldu yaşamımda.
Izdırabların ağır zincirleri,
Sevdanın ağır kelepçeleri oldu bağrımda.
Yangınların efsunlu dumanları içinde,
Sonu gelmeyen ümitlerin el açıp dilenmesine benzer aşk,
Bazen yıkıntıların içinden çıkıverir de,diriliverir.
Ondaki belirsizlik ve saklambaç oyunu ruhu derinden etkiler.
Ya olur yada olmazların kahramanıdır aşk.
Gün ışımaya başladığında bedenler dirilir,
Bir kadeh sundum sana sevgiden,
İçinde acılarım yoktu.
Mutluluğun resmini çizdim,
Gözlerinin rengine.
Monalisa değildi belki ama şaheserdi.
Çünkü bencilliğin gölgesi yoktu içinde sevgimin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!