ZAMANIN VARKEN
Dağların başında esmez sam yeli,
Eğer sevdalıysan eser başında.
Bu sevgi nelere kadir olurda,
Bir gün gelir durur senin karşında.
SELVİ BOYLU OLUR AYRILIK GECELERİ
Dillenince ayrılığın sesi,
Solgun gözler,
Suskun diller,
Buruktur sol yanın.
BİLEMEDİĞİYMİŞ MEĞER
Çok uzaklardan gelmişti bebek,
Hayatının çok derinlerinden.
Ana kucağından, bebekliğinden,
Genç yaşlarının ilk günlerinden,
Sevmeyi, aşkı bilmediğinden,
DAĞ ÇİÇEKLERİ
Bir gün ansızın açıveren,
Sapsarı bir dağ çiçeğine,
Bir yudum yağmur olupta,
Hayat vermenin tadına,
DAVUL BİLE DENGİ DENGİNE
Ektiği sevdaydı gözlerinin,
Yüreğime.
Yakıp kavurmuştu sonraları,
Hani el eleyken,
BÜYÜTSEM SENİ
Yağmurlarla gelip girsen gönlüme,
Güneş olup doğsan sen yüreğime.
Beslesem, sulasam yağan yağmurla,
Isıtsam güneşle, büyütsem seni.
BİZİM YALANIMIZ
Seni unuttum bile,
Demek.
Kendimi kandırmacasına işte.
Ayrılık diye bir şey yok aslında,
BÖYLE DOSTLAR
Ağaç dal vermiş koca dünyaya,
Ağaç bal vermiş balcı arıya,
Ağaç dostluk etmiş eşsiz yolcuya,
Sevilmez mi böyle dostlar arkadaş?
Yıllar yılı taş basmıştım bağrıma,
Gelir diye yollarını bekledim,
Gelmedi bir türlü özletti durdu,
Onu nasıl sevdiğimi bilmedi.
Anaya babaya söylenmez bu dert,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!