Yaşar Aslan Şiirleri - Şair Yaşar Aslan

gece yıldızlar düşüyor
kıyamet kopuyor ta derinde
içimdeki çocuk ölüyor
sıcağın soğuğu iliklerimde
tüm alışmışlıklarımı geride bırakıyorum
ilk aşk şehrim

Bir düş uyandı
Birde bize eşlik iki kadeh
Olmaz/sızım kapatma gözlerini
Güneşi özledim gözlerinde
Bu gavur ölüsü gecede
Islak bir yağmur siniyor bedenime

dişlerimin arasında
ezdiğim sevgi sözcüklerimden kan damlıyor
her biri ezilmişliğimle yaşıt
her biri biraz ben
benden bir parça sen
tanımsız acılarımda saklı durursun

Gün gelir Yağmursuz ıslanır yanakların
Boyasız çizersin resimlerini
Şarkılarında ağlar
Hüznün çok rengi olduğunu
Gün gelir anlarsın

İçimde sulara gömülmüş bir şehir
Önce gül bahçeleri tutuştu
Sonra saçakları sarkıtlı evler
Ayazda unutulmuş ne varsa burda
yandı

sessizlik
Siyaha boyanmış endam
Duyuyor musunuz
Odaklanmış göz
Donuk surat
Bu ne yorgunluk

Sözün bittiği yerdeyim
Tut elimi güneşin üşüyen tarafında soluklanalim
Tut ki mavzer patlasin yüreğimde
Bir isyan kopsun dağlarimda
Asi Eşkiyam ol yağmala
Ateşler yak her bir yanında

Yıldızlar yok artık
Ay köre batmış
lal oldu her şey
Konuştuğumu sanan ben
Özleminle başlarım ter dökmeye
Ses yok

Seni bilinmez sevgilere armağan ediyorum
İklimi bahar mevsimlerle
Gecenin gizemine
Sessizliğine gömüyorum kendimi
Karanlık ben
Bendeki yıldızlarsın sen

eylülün havası bir başka kokuyor
serin geceler bir başka titretir yüreği
ve bir başka türküdür titrek mum alevinin serinliği

ne tarafa baksan rüzgar
her tarafta hüznün goncası açılıyor