Yaşar Aslan Şiirleri - Şair Yaşar Aslan

Özlem kuşlarının ötüşüyle uyanacağım bir yer
Az nargile kokmalı avluları
Sobasında kestane pişirilecek
Gözleri maviş çocuklar
yalın ayak oynayan çocuklar
Yakamozun gölgesinde uyuyacağımız bir yer olmalı

Aynalar küskün.
Alnımdaki kalın çizgilerde,
Acılarım voltaya çıkmış.
Sevinçlerim sürgünde,
Saçlarımda yokluğunu tararım.
Yokluğun cehennem bana...

Bir gidişin olmasın gülüm,
Bir yokluğun ölümdür,
Sensizlik ölümün diğer adıdır, kapımda dolaşır durur.
Yokluğun Fıratın azgın suları gibidir.
Ve Sen,
İçimde

özlerken yüreğim;
Nisan yağmurlarını gözlerime gömerim.
Sana ulaşamamanın hırsıyla,
Sıktığım yumruğumda ve gözlerimde nefretin resmini çizerim.
Nefreti ellerimle boğmak isterim.

Hüzün damıtan odamın
Küf kokulu duvarlarıyla selamlayacağım seni
Sorma neden karanlık diye
Bir mum yakacağım
İki de kadeh
yüreğimden bir gül koparacağım masamıza

Örselenmiş yılların gölgesinde
Sorgulardayım

Aynaların dili yalana alışık
Sevmediğim bir melodiyi söyler
Siz aynalara aldanmayın

Yağmurlar benim için var oldu
Üşümenin, hazını yaşıyorum
Bir sendin tek lüksüm
Bir seni sevmekti
Bir tutam sevgi hüzünlerle gelen
Bir yudum hayat, birazda mutluluktun

fırtınaya yakalanmışken buldum seni
kayıp bir kentin çıkmaz sokağında
suskunluğundan damlayan gözyaşlarında boğuluyorum
yorumsuz bir kitapla
hecesiz cümleler kuruyor
seni anlamaya çalışıyorum

Katıksız ekmeğime ortak ettiğim
Gecelerimle bölüştüğüm
Tüm sızılarıma inat
Sensiz gelen bir sabaha daha merhaba

Arkamdan hançerlenirim soğuk kış akşamında
Namludan kopan sesin irkilmesinde
Öksüz bir gecedeyim yine...
Ahh ne diyeyim sana
Ne söyliyeyim
Ne benim olabildin,