Fırtına sonrası yarı karanlık bir gece,
Duyarsız bir gökyüzü…,
Oraya buraya serpiştirilmiş kararmış yıldızlar…
Göl morarmış, mor sular üstünde isteksizce bir ay,
Birbirini kucaklayan dallarıyla ağaçlar üzgün…
Bütün bu karamsarlığın ve kararsızlığın tam ortasında
Derme çatma geceden konma bir ev müsveddesi…
Temelinde umut…
İçimde yaşayanların yüreğinde, aklında umut…
Varsın tencerelerinde kaynayan bir aşı,
Ne de tencereye kaynatacak odunları,
Üstlerine sarınacakları,
Isınacakları kalın giyisileri olmasın.
Birbirlerine sarılsınlar ısınmak için…
Üşüyen, aç, çıplak iki vücut
Cevapsız kalan sorularıma,açlıklarına
Yanıt veren, uluyan kurtlar mı?
Üzülme diyemem
Üzülmemek karın doyurmaz ki
Soğuktan korumaz ki…
Ama yeni bir gün doğacak!
karamsarlıkların ve de kararsızlıkların üstüne…
Yarın…
Sıcacık bir güneşle ısınacaksın!
Karnın doyacak belki de…
Her şeyden önemlisi
Yarın…
Yaşamadığın ama inatla ayakta kalacağın
Bambaşka olacak senin yarınların...
(BURSA 25.04.1978)
Veysel ÇelikerKayıt Tarihi : 22.12.2006 19:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Düşünceleri, kaygıları, umutları, sefaletleri ortak ama farklı bedenlerde iki ayrı kişi...Sabahı beklerken doğacak güneş kadar umutlarının da gerçekleşmesini istiyorlar ve umuyorlar.İşte bu düşünceler bu mısraları, mısralarda bu şiiri ortaya çıkardı. Çok eski tarihli olmasına rağmen, bugün de hemen benzerini yaşayabileceğimiz ya da benzerlerini çevremizde görebileceğimiz olayların rutin kısır döngüsü değil de nedir bu?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!