Yağmurum Oldum Şiiri - Veysel Çeliker

Nisan yağmurları yağıyor,
Cama vuran damlalar,
Serseri mayın gibi,
Bir o yana bir bu yana akıp duruyor.

Cama dayadım alnımı,
Nemli ve soğuk,
Kendine getiriyor insanı,
Cam buğulandı,

Göremiyorum dışarısını.
Kim caddeyi görmek isteyen,
Gelmeni bekliyorum.
Seni istiyorum ben…

Kulağım zilde,
Merdivenlerde ki ayak sesinde,
Kapının çalıyor zili,
Tam tamına iki kere

Önce kısa sonra uzun,
Anladım bu,bu sensin…
Açmama fırsat vermedin,
Aradan süzülüp girdin,

Ben elimi uzattım,
Sen…Sen dudaklarını…
Çıkaramadın yüksek ölçeli ayakkabılarını,
Biri ayağında kaldı

Koridor dar…
Bir o duvar bir bu duvar,
Çakmağın sesi,
Önce yandı gözlerin,

Sonra dudağında ki sigaradan
İnlercesine çekilen derin bir nefes
Çabucak sert kaçarcasına yağmurdan,
Ama anlatılmaz

Yaşanası bir o kadar enfes…
Göğsümden başını kaldırıyorsun
Dağılmış saçların
Titriyorsun…

Yağmurda tanıştık diyorsun,
Ve her yağmur yağdığında
Bana geliyorsun.
(07.04.2006)

Bu ilkbahar yağmurlardan değil

Sana sırılsıklam ıslağım…
Sahi
Nedir adın?
Adını söyle bari
Yağmurla gelen kadın…