Yaralı Bahar Şiiri - Sami Gökay

Yaralı Bahar

Kırıyorsun kalbimi, bilmeden.
Belki giderim ben, gülmeden;
Helallik al benden ölmeden,
Belki sen gelmeden ölürüm.

Başını vurursun taşa;
Taştan çıkmaz sözlerin, bilirim.
Baştan gelir ne gelirse;
Ararsın ama çok geç olur, bilirim.

Yoruldum artık; kaldırmıyor başım.
Bir ben bilirim, bir de eşim;
Baharımda erken geldi kışım,
El gördü de bir sen görmedin.

Biter mi bilmem diktiğim güller?
Bahar gelir de seller alır;
Bir hatır sorar da eller,
Sen ise hiçbir zaman sormazsın.

Belli etmem kimseye, söylerim de:
Ne kadar kızsam da dilimde
Kanayan bir yarasın yüreğimde —
Belki anlarsın, geç kalmadan.

Sürekli kanayan bir yarasın;
Gün gelir de bu yarayı sararsın.
Dua ederim sana, bunu bil;
Kabul olmuş dua ol, geç kalmadan.

Varlığımda değerimi bilmeyene
Yokluğumla terbiye ederim.
Akan gözyaşımı silmeyen,
Ben ölünce cenazeme gelmesin.