Yalnızlıkla sınanmak Şiiri - Murat Avcı ...

“Hani şöyle kaçsam beş o gün.
Denizi, seyretsem pansiyonumdan.
Dalgaları, dinlesem.
Unutsam hayatımı, sorunlarımı,
yoran çokluğumu,
çocuklarımı,
sevgilimi, kocamı, karımı,
apansız vuran anlamsız efkarımı…”
diyerek çıkılan, çok uzun ve bir o kadar da anlamsız yolculuklar nihayetine…
Kısaca biraz kafa dinlemek, keyfiliğindeki tek başınalığa…
Yahut, kendini bir dağ evine kapatarak, bilerek ve isteyerek saçı sakalla seviştirmeye…
Yani, keyfin kederinden devşirilen, dertlere matem tutarak geçirilen,
günlere, gecelere, YALNIZLIK DENMEZ!
Yalnız kalmamak ihtimali mevcut iken,yalnızlığı seçmek, yalnızlık değildir yani…
Yalnızlık ancak; yalnız kalmama ihtimali yok iken vücuda gelebilecek bir haldir.
Mecburiyet ihtiva eder. Yalnız kalınmaz anlayacağınız
Ancak ve ancak yalnız bırakılabilir bir insan.
Soğuk duvarlarla, konuşmaya, mecbur
Kendini değersiz hissedene değin süren
Sistematik bir ötekileştirme işkencesine, maruz bırakılmaya,
Konuşamadığı için, çıldırmamak için yazmak zorunda kalmaya denir yalnızlık…
Onun için siz, siz olun, başta da dediğim gibi,
keyfinizin kederinden dert devşirerek ihdas ettiğiniz mateme, yalnızlık demeyin
Yalnızlıkla sınanmayı çağırırsınız. İstemeden…