Her sonbaharda yaprak döker içim,
En karanlık gecede nefessizim.
Sanma gidince bir daha dönerim,
Hoşça kal, biz seninle yapamadık,
Yalnızlık mevsimine demir attık.
Gözümün yaşında olsa hep yüzün,
Hasretin çok ağır gelse de güzün,
Odama düşümde çökse de hüzün,
Hoşça kal, biz seninle yapamadık,
Yalnızlık mevsimine demir attık.
Kapından gitme vakti geldi çattı,
Anılar gönlümün önünden aktı,
Yangın yürekte alev alev arttı,
Hoşça kal, biz seninle yapamadık,
Yalnızlık mevsimine demir attık.
Yıllar geçse de yaram kabuk tutmaz,
Yalnızlık da konuşacak bir gün yaz.
Öyle bir bağıracak avaz avaz,
Hoşça kal, biz seninle yapamadık,
Yalnızlık mevsimine demir attık.
Arama, sorma; gidiyorum, inan,
Özlem mi hep yâri yaralayandan?
Gayri sen benim için yalan dolan,
Hoşça kal, biz seninle yapamadık,
Yalnızlık mevsimine demir attık.
Kayıt Tarihi : 10.2.2025 16:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Bazen ayrılıklar, kalpteki yalnızlık mevsimini başlatır; ama en karanlık gecede bile bir ışık vardır."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!