Yalnız Kartal Şiiri - Müslüm Bayram

Bir yakarışın sızısı sindi yüreğime
Parçalı bulutlarından düşerken yağmurlar
Sele döndü
Şu dereden yankılandı
Kayaların azgın gümbürtüsü
Bozdu humuslu ekili toprağı
Sürüklerken taze filizleriyle
Uzadı vadi boyunca
Kapladı çakıl taşları

Hayır diye haykırdı bir ses
Gökte kanat çırpan canhıraş haykırışlarını duy kuşların
Issız kuytusunda saklı yaprakların
Bozkırlarında papatya açacak tarlaların
İlkbaharında öksüz bırakma sürükleme!
Renk, renk açmış papatyaların

Bir masal şehrinin kahramanlarıydı anlatılan
Işıltısıyla göz kamaştıran
Parlayıp sönen yıldızlı uzun gecelerinden
Hayal kırıklığıyla gafil uykularından
Bir horoz sesiyle uyanan hatıralardan

Hayır, o sesler kesildi bu vadi ıssız artık
Canhıraş haykırışları kuşların bıraktığı neşeden
Eser yok! Matemi yası izi kaldı
Fecri karşılayan horozların başı kesildi
O tatlı ay ışığı altında
Yatıyor aslan bedeni

Vedası boş iklimlerin artık mevsimi geçti
Gökte yalnız bir kartal dolaşıyor
Arslan yatağından emin
Ruhuyla sevişiyor