Benliğim ayaklarının altında
Artık eser kalmadı gururumdan
Aşkın büyüsü mü bilmiyorum
Sen yalan söyledikçe seviyorum
Kopmak daha zor inan
Yokluğun korkutur beni
Şarap kokan gecelerde
Sarhoş olmuşum
Kendimde değilm
Seni bile hatırlamıyorum bazen
Yaşamıyorum çoğu zaman
Kelebek misali
Gündüzleri yaşayıp
Her gece tekrar ölüyorum
Omuzlarım çökmüş
Bir otogar ağırlığı taşıyorum
Herkes üstüme basıyor
Ama bilmiyorlar, farkına bile varmıyorlar
Yalnızlığımın...
Otobüsler yakıyor beni lastik izleriyle
Senden kalan yaralar gözükmez oldu
ufak kaldılar yenilerinin yanında
Ama ben kopamıyorum
Hem kanıyorum oluk oluk
Hem hala inanmak istiyorum
Yalanların aslında yalan olmadığına...
Kayıt Tarihi : 15.3.2007 17:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alper Vatansever](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/15/yalanlar-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!