Yakup Kiraz Şiirleri - Şair Yakup Kiraz

İyiyim dersin, kimseyi beğenmezsin
Dini, imanı da kimseye vermezsin
Buldun mu fırsatını neler etmezsin
Sen yok musun sen, Ali Cabbar!

Kasaya, uzanırken “haram” demezsin

Adam Tv’de önünde Kur’an
Mevzu imandan, güzel ahlaktan
Kesiyor her şeyi duruyor bir an
Din değil şimdi,sırada reklam

Be adam sen hiç utanmaz mısın?

15’te küçüktüm bilemedim
20’de gençtim ilgilenmedim
30’da şimdi erken daha var dedim
40’ta işimde gücümdeydim
50’de bir ara niyetlendim
60'ta hastalığım geçsin dedim

İnsanın insana yaptığını,
İnsandan başka, yapmazdı
Kullardan korkmayan, utanmayan
Allah’tan da korkmaz mı?

İnsan bu, güya insan,

Eğilip büküleceğine her gün
Dosdoğru ol da bir gün
Adam desinler

Konuşsun dilin,görsün gözlerin
Doğruyu göstersin de elin

İnsanlar ikiye ayrılırlar;
İnsan olanlar ve insan olmayanlar...
İnsan olmayanlar ikiye ayrılırlar;
Hayvan olanlar ve hayvandan da aşağı olanlar...
Hayvandan da aşağı olanlar ikiye ayrılırlar;
Rezil olanlar ve senin gibi olanlar...

Kendin için istediğini
Başkaları için de istediğin kadarsın insan
Neye yarar dilin ,dinin
İnansan ya da inanmasan

İnsanlık farklı bir şey
Her insanda bulunmaz
İnsan doğulur ama
İnsan olarak kalınmaz

Nasıl düşüneceği öğretilir
Neye inanacağı öğretilir
Dost, düşman tarif edilir
İnsan böyle var edilir...

Öğretilenlere itaat ederse

Çiçek olsak
Çölde biter, susuz kalır, solardık

Bıçak olsak
Taşa sürter, ağzımızı kırardık