Yakup Kiraz Şiirleri - Şair Yakup Kiraz

Adam dedi ki:
Ben manyak mıyım?
Madem ölüm var
Artık çalışmayacağım
Bundan sonra
Yan gelip yatacağım.

İki kardeş iki yandan ve iki koldan
Dağlardan,derelerden,ovalardan geçtiler
Acılarını katık yapıp yıkık umutlarına
Gecelerden gündüzleri çalarak yürüdüler
Açtılar, açıktılar, perişandılar.
Yanlarında hayvanları,kadınları, çocukları

Boş yere üzülmüş,boşa gülmüşüm
Hepsi de hayalmiş,rüya görmüşüm
Bilmem ki ne diye değer vermişim
Yalan dünya; boşa aldattın beni

Aldandım sözüne,düştüm peşine

Yemeği özel, ithal mamadan
Eti beğenmez bu it pek yaman
Karnımız şişti yavan çorbadan
Kontes de yaşar,ben de yaşarım

Hastalanınca sıra beklemez

Vatan vatan dedikleri bir kuru toprak
Üstünde gezerim baldırı çıplak
Ağalar yesin,beyler eğlensin
Gözleri doysun!
Biz ölelim yine
Vatan sağ olsun!

Sağcısına da solcusuna da selam olsun.
Memleketimin çocuklarıydı onlar.
Her biri birer filizdiler.
Taştan kayadan sert,
Menekşeden narindiler.
Ülkeleri için düşleri,

Kaşın, gözün değil farkın
Boyun, posun…
Ne de teninin rengi!
Bana aşklarını söyle
Korkularını, özlemlerini…
Seni sen yapan değerlerini!

Sınavlara gireriz
O sınavı,bu sınavı...
Ne soruyu biliriz, ne cevabı
Yalan dünya için
Çekeriz onca ızdırabı

Dedem dedi ki:
Gel seninle çocuk parkına gidelim,
Hem eğlenelim hem de öğrenelim.
Dede dedim:
Ne öğrenilir ki?
Güldü usulca: Hele bir gidelim

Kanunlar çelikten olmuş ne fayda, madem ki yay gibidir.
Eğilip bükülecekse zorda, kırılsın daha iyidir.

Keskin kılıç gibi olmalı kanun,kimse el vurmamalı
İster şaha, ister paşaya olsun,kalktı mı durmamalı