Hayata gözlerimizi yetim olarak açtık
Daha annemizi babamızı tanımazdık
Küçücük yaşta hepimiz yetim kaldık
Hastanelerde bile yetim kaldık
Bulmuşlar bahaneyi kurmuşlar ferfeneyi
Garibim gülmedi senin o yüzün
Aşkların sana izin vermedi
Attı bir kenara hemen unutuverdi
Seni kalbinden atıverdi
Aşkı sana o öğretti
Baharı gül iken
Her şeyi hoş gören
Bana destek veren
Seni hor görüyorlar gülüm
Ben iyi tanırım seni
Hiç yılmadı çalıştı devam etti yoluna
Dünya işini yükledi bileğine koluna
Kendini acımadı nasırlaştı koca elleri
Amele pazarında anıldı yoksul usta
Ne acından öldü nede tok kaldı
Bu gün bir göç kokusu var içimde
Şu gözlerime bir bakın benim
Üzerimde beyaz büyük kanatlar
Bu gün anam benim için ağlar
Ellerini tutunca titriyor ellerim
Gemi artık doldu yoluna hazır
Durma kaptan geminin yolunu aldır
Rotasını hemen öbür tarafa çevir
Zamanı geldi artık veda vaktidir
Gemi limanda vaktini doldurmuş
Her gün bir hayata tutunuyorsun
Yavaş yavaş basamaklardan çıkıyorsun
Tutunmak için bir yer arıyorsun
Ne güzeldir yaşamak yaşamak yaşamak
Hayat gemisine bindin mi
Önce çalıştığım arkadaşlarım
Sonra güvendiğim dostlarım
Şimdi ise en içten güvendiğim dostlarım
Yavaş yavaş terk etti bana neler oldu
Ben mi değiştim yoksa dünyamı
Yeter be gelirken uğra geçerken uğra
Tatlı ekmeğime durmadan acı soğan doğra
Gelmeyiz artık yanına bundan sonra
Yeter be gece uğra gündüz uğra
Arkadaşlık dostluk günlerimiz geçeli yıllar oldu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!