Yakup Başar Şiirleri - Şair Yakup Başar

İnsan hayatı sevmeli sevdirmeli
Geçmişten geleceğini düşünmeli
Yaşamda her şeyi doğru söylemeli
Nerden geldik nere gideceğimizi bilmeli

Eylemişsin aşkınla kendini olmuşsun deli

Yüce dağların garibiyim ben
Elimde dolma tüfeğim benim
Gök suda durmadan gezerim
Ben yüce dağların garibiyim

Ben dünyaya garip gelmişim

Cırkı çıktı
Burkuldu bilekler çıkmazlara yolum
Kötü söz söylemeye varmıyor dilim
Birde naz ediyor kırk günlük gelin
Kendime dost edemedim ben neyleyeyim

Garip ötüyor bak yine cezaevi ıslıkları
Gözler yarı kapanmış ışıkları sönmüş
Gündüz ışıklardan bir parça alacaklarmış
Özgür kuşlar gibi çıkıvermişler ellerden

Kimi suçlu gibi sebepsiz girmiş içeriye

Değmen Benim Şu Garip Vefasızıma
Alınacak ne kaldı şimdi dalımda
Beni Sevenler Şimdi nerede
Değmeyin Benim Şu Vefasızıma

Geleceğini Görmek İstiyorum

Sen bir gemisin yönünü ona çevir
Sadece sen benim için bir sancısın
Dalgın rüzgarların deli rüzgarısın
Sevgileri rüzgarlara savuran mısın

Yüreğimde bir aşk soluyor nefes,nefes

Hey dağlar koca dağlar
Duman olmuş herkes ağlar
Üzümü kurumuş koca bağlar
Gençliğimi yedin doymadın mı

Koca dağı duman bürümüş

Günümü gün etmeyen yıllara
Susuz bir nehir gibi akıp giden
Bir alım nefes gibi geçip giden
Huzur vermeyen yıllara dargınım

Hep boşa kürek sallanan yıllara

Bu yıl sanki bana bir sonbahar
Sende acayip bir değişme var
Bakışın bu yıl dünyaya bir ayrı bakar
Bu yıl sanki bana bir sonbahar

Bir cevap arayıp durmaktayım

Ben hastanelerden gelmez oldum
Buralara gele, gele taht kurdum
Ben hastanelerin kelek keseni oldum
Bak canımdan bir parça daha veriyorum

Beni evde değil hastanelerde arayın