Yangılar var yüreğimde kelimelere dökemediğim
Yalnızlığa baş kaldıran bir sen var içimde
Sensizliğe katlanamayan bir kalp var bedenimde
Bir türlü acılarımı dillendiremediğim
Karanlık bir dünya
Şu dünyada okumanın tadını arı oldum tatlı ballardan sordum
Kim demiş ki okutmayın kadını ağız inkar etti dillerden sordum
Kalem alıp dize dize yazaydım cehaletin mezarını kazaydım.
İlim deniz olmuş bende yüzeydim kayboldu deryalar çöllerden sordum
Babam beni okutmadı kız diye bir kalem vermedi
Hayat senin beni yıldırmana izin vermicem
Sana tüm gücümle direneceğim
Ve biliyorum ki sonunda
Sende bana boyun eğeceksin
Ben her zaman sana yenildim
Neden herkes bir dostum arkdasım yok diye ağlıyor
Neden yardıma ihtiyaç duyduğumuz zaman kimse yok deriz.
Hep düstüğümüz zaman bi elimizi tutan olsun diye bekleriz
Aslında önce kendimizi sorgulamamız gerekmez mi?
Gelen her türlü yardım talebini neden geri çeviriyorduk önceleri
Kim derdi ki sevdanın gergefinde
Tam da vuslata hazırlanırken böyle biteceğine
Sebepsizken nedensizken herşey yüreğinde
Meçhule dönüverdi birden benliğimizde
Sevdanın şiirleri yazırlırken hayatımızın
Aşk dersen sevgi dersen sende var
Güler yüz tatlı dil zevkte sende var
Acı gözyaşı gam keder ise bende var
Görmedim senin gibisini zeynebim
İlk önceden keşke seni tanısaydım
Ey sevdiğim nerelerdesin
Bir gün geleceğim diye gittin.
Hep yollarını gözledim gelirsin diye
Be zalim ama yoksun gelmedin.
Neden yoksa beni unuttun mu zalim.
Artık yolun sonuna geldim sanırım
Bir yol ayrımındayım
Gidiple kalmak arasında sıkıştım
Gitmek için neden çokken
Kalmak için bir neden bile yok sayılır
Bir şiir yazdım yine bu sabah
İçersinde umudun olduğu
Hayatın herşeye rağmen devam ettiği
Umutların yeşerdiği bir şiir yazdım.
Çiçeklerin böceklerin olduğu
Bu gencecik yaşımda kalmadı çekmediğim dert
Hayat bana her seferinde vurdu bana acı tokadını
Tüm sevdiklerimi benden aldı
Kimsesiz bıraktı beni şu koca dünyada
Şu kısacık yaşamımda herşeyi gördüm.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!