Yağmur Şiiri - İsa Pemik

Kıraç topraklar hasret yağmura
Yeşillen yeşillen incir ağacı
Kader vursun sırtımızdan bir daha
Düşelim ölüme habersiz
Yolcu yolunda gerek ağalar
Yağmur olmaz bu bulutlarda
Yol uzun yol çetin
Elbet ıslatır dudağımızı terlerimiz

Hayat yaşamak zor bela ağalar
Toprak olmak zor
Taş bağırlara hançer vurmak
Salla başını ey söğüt bende bir ucun
Ağır at adımlarını ecel
Daha gencim ben yağmur görmedim daha
Ocak yakmadım
Toprak yanmaz ağalar
Sel götürür taşlarını duru rüzgarla

Hey kara toprak hey doymadın sen hiç
Verende sen alanda hey kara toprak
Tozlu yollardayım ben
Kumdan dalgalar bulmuşum kat kat
Yorulmak yok bizde ağalar
Çıkıyorum, derdim dert,inadım inat
Bütün kuşlara selam bizde burdayız
Söyleyin bulutlara getirdiğimiz
Kıraç toprak kokusunu

Dargınım dünyaya ağalar
Yüz sürsemde her zaman
Kaldırsamda duvağını durmadan
Gözler gelmiyor aklıma bir türlü

Kıraç topraklar hasret yağmura
Ayrılık ha gene mi
Geldik mi son durağa
Ben bilirim bunları ağalar
Yaşadım tekrar tekrar acıları
Gidelim kuru, nemsiz, sessiz
Üşümek yok ağalar yangın yeri burası

Sevdalanmış bir gönül var gözlerimde
Deniz,derya,dünya,evren gibi
Ve kıraç toprakların kokusu var hala ellerimde
Gül veren eller
Taşı toz eder birgün ağalar