Yağmur Şiiri - Zeynep Saylan Ayşe Kuz

Yağmur yağıyordu aradığında.
Dışarda yağmur, telefonda sen.
Nasıl mutluyum bir bilsen.
İyiki Kalbimdesin.
Varlığın en güzel ödül.
İçtiğim çayın kokusunda sen varsın sen.
Şu an yanımda olsaydın,
Ela Gözlüm çay eşliğinde sohbet ederdik.
Hani beraber yaşlanacaktık?
Hiç hesapta yoktu ayrılık!

İnan bir an bile, beni bırakıp gideceğini,
Düşünmedim.
Düşünmedim Sensiz kalacağıma.
Aldığım nefeste hep sen varsın.
Beraber içtiğimiz çay ile sohbetle etsek,
Ne güzel olurdu!

Şimdi sensizliği yaşıyorum sevdiğim.
Yağmur dindi, yüreğimdeki boşluk,
Tarif edilemez.
Aşkın Kanunu bu olsa gerek,
Hep acı çekmek.
Ben sensiz nefes alamazken,
Sen nasıl yaşıyorsun.
Sevdiğini yağmurun sesiyle anlatırdın,
Ya hani bana.
Şimdi kime anlatıyorsun,
Yağmurun hikayesini, kime!

Zeynep Saylan
1 \3\2024
Cuma