Odamda yalnızlığım ve ben gözlerim kapalı
Birde pencereme vuran yağmur damlaları
Düşen her damla terk edilişine ağlıyor sanki
Üzülme sen bir gün tekrar kavuşursun belki Gözyaşlarımın aşağı inmesi gibi gözlerimden
Onlarda birer birer kayıp iniyor penceremden
Benim gibi onları da en sevdikleri terk etti
Cama vuran damlalar acısını, ahını dinletti
İki acı çeken dost gecenin koynunda dertleştik
Yağmur beni ben yağmuru dinledik
Anladım sizi o çok sevdiğiniz bulutlar
Beni de o vefasız sevgili terk etti
Hüzünlü dostum ikimizde şimdi aynıyız
Sen kendi selinde
Bende gözyaşlarımda boğulmalıyız
Sebati Manav 02 Mayıs 2001
Kayıt Tarihi : 12.6.2023 01:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!