Yağmur Şiiri - Zehra Balsatar

Yağmurlar yağardı sen varken
Ben her gün uykuya yatmadan
Hayallerimin damlaları arasında seni izlerdim.
Herkes gibi ben de bitmeyeceğini sandığım
Bir hayalin arkasına saklandım,sakladım
Bizi, ikimizi...

Resim çizdim şiirlerle
Sözcüklerle boyadım ismimiz, sevgimizi...
Belki diye, bir şeyler değişir diye.

Sensiz kaldığım günden beri
Yağmurlar yağmıyor yüreğime
Yağmurdan sonra toprak kokusu kaldı sadece.
İçime çekiyorum hatıraları
Nefesim kesilene kadar bağrımda
Yüzünü taşımaya çalışıyorum hatırımda
Her geçen gün biraz daha siliniyor izlerin
Seni uzaktan izledikçe
Daha da çok düşüyor tesellim
Düşüyorsun ellerimden,
Gözlerimden ve yüreğimden...

Çok geç anlıyorum seninki ne yağmur olmaktı
Ne kokun yağmur sonrası toprak
Seninki yeşil vermiş bataklık, çamur
Benimki kurak toprak hem çorak...

Seninki bir seldi vurup geçtin
Bir kasırga,bin deprem
Çığ gibi büyüyen bir sevgiyle yandım.
Sonunu bile bile gülüşüne kandım.

O gülüş ki; yağmur sonrası
Gök kuşağının verdiği his, mutluluk
Bin bir ren bir bir eda...
Sonra öğrendim bunu da,
Meğer gök kuşağı diye bir şey yokmuş.
Sadece güneşin yağmur tanesini
'' Kırması'' sonucu oluşurmuş.
Tıpkı hayallerim gibi
O da soyutmuş....

Artık ne hikaye, ne şiir
Ne güneş ne yağmur
Ne gök kuşağı ne hayaller
Sadece toprak kokusu ve hatıralar....