Bir şiir olsan da yazsam seni İstanbul’a,
Cümlelerini bir ben kursam,
Harflerini aşkla doldursam,
Görenler Üsküdar dese sana,
Duyanlar bir şarkı sansa,
Dokunanların elleri kırılsa.
Biliyorum ki,
Başka birinden,
Başka zamanda,
Başka cümleler duymayı,
Başka hayaller kurmayı,
Başka hayatlar bulmayı,
Ben ne mutlu adamdım oysaki
Bir şakaya,
Bir kahkahaya,
Bir tebessüme,
Bir noktaya, virgüle,
Ne mutlu anlarım doğardı her yeni güne.
Korkuyorum,
Yaklaşmayın geceler,
Sarmayın umutları kabuk tutmuş yaralarıma,
Sarılmayın baş değmemiş omuzlarıma.
Korkuyorum,
Korkuyorum,
Yaklaşmayın geceler,
Sarmayın umutları kabuk tutmuş yaralarıma,
Sarılmayın baş değmemiş omuzlarıma.
Korkuyorum,
Sevgi yol almaktır,
Varmak bahane,
Sevgi yolda olmaktır,
Hayatında var olmasını da bilmektir,
Yok olmasını da;
Yürüdüğü yolda iz olmasını da bilmektir,
Umuttur koynundaki sıcaklığın ismi,
Her gün bir umutla koyarsın başını yastığa
Her gün aynı umut uyandırır seni.
Umudu yitirdiğinde ne uyumaya, ne uyanmaya,
Ne yaşamaya, ne de ölmeye sebebin olur.
Buz kesilir koynundaki yorgan, başındaki yastık,
Bir mısran dahi kalmadı bende
Ve bu da kalmayacak...
Gülüşün gibi terk edecek beni tüm kelimeler,
Dolmuş taşmış şekilde elime aldığım bu kalemi,
Birkaç dizenin yorgunluğu ile bırakacağım.
Devrik yüklemlerimin öznesi sen olacaksın,
Sen, gece vakti ay ışığının eşsiz rengi, manası,
Sen, bir parça güneşe sahip olamayanların sabahı,
Sen, mazlumun; ezilmişin ahı,
Yâri olmayanların yârı,
Ellerimin, gözlerimin, dudaklarımın sahibi,
Tüm eşsiz melodilerin bestekârı…
Ben seni umut etmeyi seviyorum,
Sana kavuşmayı değil.
Sana ellerimi uzatmayı seviyorum,
Dokunmayı değil.
Seni yaşamadan hayal etmeyi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!