Uzak olduğu kadar mı güzel her şey,
Yoksa yakın olduğu kadar mı aynalı hayat?
Her yaklaştığı özünü hatırlatır insana,
Ya özü yaklaştığına karışarak bir olur insan,
Ya da yaklaştığı özüne karışarak…
Nihayetinde eksilmektir aşk,
Sana kavuşamamanın yorgunluğu var içimde,
Adına -özlem- deyip geçiştiriyorlar,
Muhatap olmuyorum.
Sırf onu istemek için;
Unuttuğun Allah’ı hatırlayacak kadar çok seviyorsan birini,
“Benden beni istemek var iken neden onu istersin?”
Sorusuna cevabın olacak!
Verilen bir deste çiçek,
Seviyorum seni kadın.
Süslü kelimelere sığdırıp seviyorum kimi zaman,
Kimi zaman da yıllanmış notalara doldurup seviyorum.
Parsel parsel bastığın topraklardan aşırıp,
Yudum yudum içtiğin sulardan taşırıp seviyorum.
Yaşıyordum, hissediyordum,
Evet, sebebi sendin.
Ölüyorum, hissediyorum,
Hayır, sebebi sen değilsin
Tutturmuşum bir sabahın beşi şiiri,
Uykusuzluktan mıdır şairliğim,
Yoksa eksikliğimden midir?
Sensizlikten midir yüreğimin boş sokaklarını mısralarla
doldurmak ihtiyacı,
Yoksunluğumdan mıdır var oluşun?
Şaire sormuşlar;
Neden hüzünlüdür en güzel şiirler?
Hiç düşünmemiş,
Acıyla gülümsemiş:
“Mutlu hikâyeler yaşamaya değer,
Mutsuz hikâyeler ise yazmaya.”
Sanki dokunsam un ufak olacak tenin,
Rüzgâra karışacaksın.
Sanki sarılsam eriyecek bedenin,
Toprağa dolacaksın.
Yüzüne her baktığımda bir şiir düşüyor içime,
Paramparça olup dağılıyor, toparlayamıyorum.
Dudaklarımda kalamadığına mı üzülsem,
Kulaklarına varamadığına mı,
Bilemiyorum…
Bir pranga çakılı dilimde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!