“yüzeysel titreşim içinde soluyorum
saksız bakışlarımda yurt güzelliği
derinden düşüyor gözlerim yeşile
yağmurun içinde buruk damlalar
yalnızdır, damlarlar ve yürek izleri
biz insanlar ne çok yaşarız ölerek
biz insanlar katarak güneşi suya, kime
daha üşürüz, kime ne çok düşünürüz,
çekimser yer çekimi içinde soluyorum
hayır, çekmeseydi sizi tanımazdım
yüzünüzü bana sürdünüz ilk önce
beş yüz oldunuz bu yüzsüzlüğünüzle
içinizde sağır bulantılar gezerken
uzaklığımı severek komşu oldunuz
demircinin karısı sertlikten yumuşamış
yorgan altı karanlığına tutulmuştunuz
sorunsal sessizliğin doygunluğuna
eriyordu yaz, ardında gök ve kuşlar
ben ise d-üzüyordum kendimi, kendimle
sizlenerek alın yazım ve gizlenerek
ürüyordum gölgemle, ki o beni paklar
gidin uzak durun ey sonsuz martılar
tüyünüz ben olamadım saramadım
sütünüz kesilirken ortasından kan revan
varamadım sizinle nemli yorganlara
yumuşak izlerim var durgunluğunuzda
sabah yorgunluğunu sararak üzerime
ve dokunarak açlığınızın en cinsel yerine,
yakını duyamam yakında olduğum halde
bozardım bilseydim kentin çelik saflığını
tıpkı umudun bozguna uğradığı yerde aşk
mermere tırtıklanan yorgun ismi gibi şairin,
kuntluğuna vurgun bir kurt olarak! “
13.11.o4 / o1:2o
Mutlu AyarKayıt Tarihi : 13.11.2004 01:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ürüyordum gölgemle, ki o beni paklar
gidin uzak durun ey sonsuz martılar
tüyünüz ben olamadım saramadım
sütünüz kesilirken ortasından kan revan
varamadım sizinle nemli yorganlara
ben dün bu şiiri okurken takıldığım yere takıldım gene. Sen şiiri işliyorsun artık. Nasıl yetişicem bu hıza ve üretebileceğim bu şekilde. Çok çalışmam lazım çoookkk :( +2 ye döndüm ben
sevgiler
:) Sevgiler
TÜM YORUMLAR (4)