Xalide Efendiyeva Şiirleri - Şair Xalide ...

O öldü...
Eslinde o doğulan günden ölmeye başlamışdı.
Sevgisiz xeyanetkar atanın, bedbext ananın himayesinde.
Yavaş yavaş ölürdü böyüdükce.
Onu sevmediyine heyat yoldaşı verdiler sevdiyinden mehrum ederek.
Gelen vurdu, geden vurdu heyat vurdu, her zerbeden biraz öldü hergün öldü.

Yarısı qara yara
Yarısı qanlı sudur
Sevdire bilmediyim
Yeyilen ürek budur

Apar dedim uzaqlara,
Bu yerlerden götür meni.
Göy çemenli bulaqlara,
Tenha yere yetir meni.

Sükut hemdem olsun bize,

Dedim senden ötrü yaş tökdü gözüm,
Ağladım bu ömrün-günün elinden.
Dedin ki, söyleme bir de bu sözü,
Bir de eşitmeyim senin dilinden.

Söyle, hansı duyğu bildirdi sene,

Dünen ad günüm idi, unutmuşdun deyesen,
Amma men seninle keçirdim ad günümü sensiz.
Yadıma bextever günlerde keçirdiyim ad günlerim düşdü,
Qapını açanda qarşımda bir deste gül görerdim.
Aldığın başqa hediyyeleri demirem,
Sen mene bir deste gül yox,

Alemlere rahmet gelecktir, dedi İsa,
Nur saçmaya Ahmet gelecektir, dedi İsa.

Davet mi var Hira dağına, ya resulullah,
Vehyin meleğiyle sana nur gönderir Allah.

Mürebbe

Yoxdusa alemde hemdem, hemdemin olsun qemin,
Bir bele qem gezdiren qelbe haray salsın qemin,
Qelbe qem çalsın zefer, qelbe zefer çalsın qemin,
Qoyma ki, gözden süzülsün, qelbde qalsın qemin.

Af edersin, sevdiğim,
Aylarım uzadı
Günleri kaybettim yokluğunda.
“Günaydın” – dedim
Gündüzle geceyi karıştırdım
Sabahlar uyur gezer oldum

Ürek lövhe deyil, sevgi tebaşir,
Yoxsa birdefelik pozardım seni.
Eşqimi sularda qerq etmek ücün,
Sahil qumlarına yazardım seni.

Xeyanet sevgime daş atmasaydı,

İllerin ötesinden bir ses eşitdim
Üreyimden daşdı
Gözlerime doldu

İndi ferqine vardım...
Sen menim gencliyime uzanan elim