Vuslatmış Meğer Ecelim Şiiri - Halil Kumcu

Yüreğimin bir köşesi gamlı,
Sanki gök kubbe çökmüş üstüme.
Katran karanlığında kalbim,
Hicran yaşı düşürdü gözüme.

Sevda çekirdeğini yüklendim,
İki ten bir canda yanar.
Gecemde rüya, günümde hayal,
Sensizlik ömür, varlığımı yakar.

Gönlümü yıkan mısraların,
Üç telden bir saza süzülür.
Ateş aleve düşer,
Öteki yarım kora bürünür.

Bir gurbettir bu dünya,
Her baharın hazanı var.
Göçme vakti gelince ötelere,
Gönül aynan, ciğerimi dağlar.

Seni bezm-i râmda,
Hilali bekler gibi beklerim.
Bir zeval vakti, güz mevsiminde,
Vuslatmış meğerse benim ecelim.