Vurdum o zaman Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Herkes sarmaş dolaş anca beraber
Bense hayli uzak durdum o zaman.
Kankalar dı sanki, kanca beraber
Bu ne samimiyet? Sordum o zaman.

Yenilen içilen ayrı gitmezdi
Danışmadan hiç bir işi etmezdi
Sanılır ki dostluk asla bitmezdi
Mecbur susup hayra yordum o zaman.

Hatalıyım sandım, canım sıkıldı
Güçten uzak kaldım umut yıkıldı.
Olan umuda da çivi çakıldı
Sıkıntı yaşadı yurdum o zaman.

Her zaman bu işe uzağım derdim
Hem orada olsam ayvayı yerdim
İşin iç yüzünü fark edip gördüm
Kafaya dank diye vurdum o zaman.

Üstüme yıkıldı amma velâkin
Ateşi bize de sardı helakin
Dönmesi durursa çarkı felek in
Durmuş oğlu düzen kurdum o zaman.