Gülistan miskini kalbine sür,
Münafık olur kendi bağından.
Ayrılma dostluktan birlikte gül,
Düze çıkarsın cefa dağından.
Şaşma vefa yolundan böyle bil,
Yıldız kaydı,
gördüm.
Kamaşan gözlerimden aktı gece.
Kendi seyrinde hüküm giymiş.
O zaman ödenebilir bir kefaret bu.
Yeni yeni düşünceler senden değil,
Onlar var olan benden içeri, sen değil.
Bildiğin, gördüğün ne varsa bura için,
Sustuğum aldatmasın bilmediğim için.
Ne gökyüzü benden uzak ne de sen,
Dalıp gidiyorum ufuklarına.
Büyüyor içimdeki kuşlar birbir,
Uçup uçup konsam başucuna ben.
Rüzgâr misali essem mehtabına,
Gül yüzünüzde solmasın güller,
Hep doğacak güneşiniz olsun.
Sevinçle dolsun umutlu günler,
Sevgi, bahçenizin adı olsun...
Bir özlem havası içinde,
yaprak tanesi düşerse yanına,
al avuçlarının içine
ve göreceksin nasıl yeşerecek
belki kendi içinde tekrar filizlenecek...
Gece vakti çıkmıştı karşıma.
Suya değen Ay ışığında açmıştı kanatlarını.
Dikkat kesilince fark ettim çırpındığını.
Fark ettim sonradan yorulduğunu,
özgürlüğe uçmak istediğini.
Hiç düşünmeden, küçük ellerimle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!