Ne diye yorarsın zevkle hayatı,
Görenler rahatın gerçek sanacak.
Sevgi ile yoğur yaşamla o sanatı,
Gönüllere ışık ol yoksa yanacak.
Kem gözle bakma ne olur sakın,
Ayrılık yolu yakınlaştı birden,
Yollar, bekleyen bir ömür boyu.
İnce bir ses! Belirdi içerden,
Soğuktan keskin, geceden koyu.
Öyle bir insan ol ki,
seni sevmeyen insana sorsalar bile,
dili varmasın, yalan söylemeye...
Yanlızlığım,
yanlızlığımı, yalnızlığımdan başka anlayan yok.
Hep aynı öyküyü tekrarlayıp durdum.
Yer başka, kişiler başka, zaman başkaydı.
Bir rüzgar gibi dağıttın saçlarımı.
Kalan beyazlıklar hatıra kaldı yalnızlığıma.
Hatırlatır seni bana her seferinde.
Hani gitmeseydin de sen hatırlatsaydın...
Artık dönme!
Damla oldun serpildin yüreğimize
Güneş gibi doğdun gönüllerimize
Gülnihal oldun mutluluk bahçemize
Saba gibi hoş geldiniz ömrümüze.
Sensizken uyanmayı bile istemiyorum.
Ama ben hala,
uyandırmanı bekliyorum..
Yalnızlık perdesini örttüm üstüne.
Bu kadar yakından ısıtma beni,
vurma ışıklarını bana durmadan..
Yüreğim dayanmaz benim,
Bir tebessümün var,
onca güzelliğinle,
güzellikleri sığdırdın gönlümüze.
Her güzellikte bir mana,
ve her mana da bir güzellikti yarınlarımıza...
Ol biçare gönlüm sevdin sevindin
sevdanın uğruna yandırdın beni
hüznü vuslata derç ettim sandın
Bi-karar ummana daldırdın beni
Gönül gözüyle bakıp bakıp durdun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!