Virüs Şiiri - Yüksel Özbek 2

Toprak, mahsül ve istikbal sensin,
ne diye uykularını zehir edeceksin,
değmez rüyalarını hançerlemeye
yaşamak varken yukarıdan bakarak
yakışmaz sana emek, ekmek ve alınteri,
yakışmaz okşamak yürekleri,
yakışmaz sevgi ufuklarında kaybolmak,
yakışmaz gururuna ihanetin.
Sen'ki, ihtişamından titrer faniler,
dilinden gözlerinden saçarsın buyruğunu
en acımasız cezalar bekler cüce yaratıklar,
senin ellerinden.
acı meyveler sundun dallarınla,
kahroldu yiyenler.
güneşe bakmak yok yukarılara,
senden başka,
yakışmaz kullarına.
Kirlettiğin masumun bebesi,
yetimhanede beş yaşında,
anası uçurumun başında.
sen mağrur adam, büyük adam,
şimdi hatırlamazsın, dumanlı mazini,
hafızan kapalıdır insanlığa.

Yüksel Özbek
Aralık 2007