Ağlayan kandil sustu
zifiri karanlık ufkumuz,
yıldızlar giz oldu, vermiyor ışık.
gezegenler isyan etti,
güneşin balçıkla sıvanmasına,
bulutlar inmiyor denizlere,
kurudu su damarları,
söğütlere su vermiyor dereler.
Çıldırttık anamızı,
haksızlıklara,
katran vicdanlara,
aç gözlere,
merhametsizin merhametine,
terkettik ne varsa dünyamızda.
Dönüşü yok yolun,
bir ayağın uçurumda.
Susmayacaktın zamanında,
yetmedi melek olman,
kandın seni ısırmayan yılana.
Kasım 2007
Yüksel Özbek 2Kayıt Tarihi : 4.11.2007 18:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yüksel Özbek 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/11/04/son-247.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!