Vildan Uyar Şiirleri - Şair Vildan Uyar

yazmak...
yine yazmak
birbiri ardı kelimeleri
her yazarın işi değildir.

aşkın adı, dilin ucundadır

dokundun ya bana, geldin ya...
hadi bırak!
bakışların bende kalsın hep...
ışığı söndürme

yüreğimde yağmur

sen hiç, hiç oldun mu?
hiç yerine koydun mu yada birilerini?
ben, h(içimi) taşıyorum ruhumda
ve ben h(içinim) aslında

bu arta kalan hangi vakit?
hangi yaz akşamın hüznü?
yokluğuna dayanabilirim sandım...
'bir varmış '... dedim
masalların başında hep...
'bir yokmuş'... demeye

gün batımı bir martının, kanadındaydı özlem...
sahile vuran bir balığın, çırpınışındaydı ümit...
yağan yağmurun ilk damlalarındaydı sevgi...
gökyüzünün, yüzündeydi gözleri...
yıldızları koynuna alan gecedeydi düşler...
yürekteydi aslında, yürek...

gittin mi?
belkide hiç gelmedin.

sevdam, içimde yaşayan,
nefes alan bir hayalsin sen
sen kaçmadın benden aslında

her gelişlerin sonunda
hoşçakal şimdilik derdin
bilemezdim ki;
hoşçakallarının uzun bir veda olduğunu

anlayamazdım

içimdeki simyacı uçurumun kenarında
dilim lal
bedenim bitap

yüreğime batan dikenler
daha bir yaramı kanatır

gözlerimde bir şey var...
tarifi zor, yaşaması olası...
yüreğimde demlediğim duygularım
ve ben

üşüyor düş_le karışık yağmurda ellerim

hapishaneler çürüyor
ve içine hapsettiğim hala yaşıyor..

özgürlüğü sevdiğim kadar, sevdim
düşündüm..
suçumdu suçsuzluğum..