Veysi Çakır Şiirleri - Şair Veysi Çakır

Bilirim yakışmadığımı kimselere
Bir çılgının koynunda bir serserinin dudağında olurum
El ele bir gövdenin yeşili olmak bana mı düşer
Sıcaklık benim değil, o kara gözlerin yağız delikanlıların

Bir heycan yaratamam kimseye

Yalnızlık adım başı yalnızlık istiyorum ve yalnızım bulutla örtülmüş ay
Aydınlık bir gece farları çarpıyor gözüme arabaların
Ateşim yok bir sigaradan diğerine yangınlar atıyorum
Bakıyorum şehrin anlamsız ışıklarına, mutluluk var mı içerde bilmiyorum

Usulca koymuşum sol yanımı kaldırıma sivas ellerinidüşünürüm

Yanlız bir gök var ay ışığını sürer döşeğimize
Kirli ellerimiz dünden kalma geceden bir hayli yorgun ve uslu
Sabahın hatırına verdik geceyi
Sevgilimiz sevdiğimiz her gece gündüz mevsim sonbahar hatırlıdır

Öyle böyle cümlelerin sonuna ek diye getirilmez

sabah oldu ve senle ötüyor kuşlar
soğan seni ağlatıyor ve en çok ta sana bu yakışıyor
yummuşsun gözünü namerde rüyanda delikanlı kaynıyor
tuttuğunu koparan kopardığını atmayan delikanlılar

bilirsin işte benim gibi olmayan delikanlılar tutmasını bilmeyen

ayırın ulan ayırın kardeşi kardeşten
hesap günü gelmez mi çürümüş bedenlerinize
bir gün gelipte şan şöhrete aldanırsınız
asra yemin olsun ki hüsrandasınız

bir gemiye atıp yakmaz mıyım sizleri denizin dibinde

Uzun ve dört köşeli insanları ile kısa yolculuklar yapılır
Sinirlerin koptuğu eylemlerin anlamsız kaldığı bir otobüs yolculuğunda
Sahneye dönüşmüş her koltuk ve fantaziler üzerine kurulmuş replikler
Neylersin yan tarafta iki çizgi durup dururken akmakta

Uzak içi belirsiz ışıklar alkış tutmakta

uzaklaşıyorum senden yolların anlamsızlığı sana olan mesafemle bütünleşiyor
gecenin karanlığında şöförün ayağının altındaki gaz
kulağımızdaki herhangi bir müzik hüzünleşiyor
gördüğüm herşey gözümü ıslatıyor

hıza bağlı bir panikliğim yok sana olan mesafedir beni cüretsiz kılan

Karşımda uzun süre kayan yıldızlar, dilemedim hiçbirinden seni
Damın duvar yanında duvarında perde örtü insanların ayıplarının örtüldüğü
Doğumdan bu yana büyüdüğüm evimdeyim
Bu gece çocukların ki kadar hızlı ve gizli atıyor kalbim

Şehrin ışıkları sönüyor düğün orkestraları bir bir susuyor

Yolumuz anaya babaya özlem hasret içinde gider
Otobüs bizi taşır henüz üç aylık yengem kutsal yükünü
Farkında değil ışıkların, yol üstü geçen sadece farı belli arabaların
Bir sıvı içinde gözleri kapalı gün sayıyor hapis sandığı anne karnını

Sınırlı fiziksel hareketleri hücre cezasında bir tek organı var özgür

Ne gideceğini bilen oldu nede geri gelen
Vedalaşmadan yarla, anayla, babayla
Çekmeden içime son nefes sigarayı
Aldım biletimi düştüm yola

Son bir kez bakmıştım elimdeki seruma