Yürüyorum sensiz,karanlıklarda,
Ürkütüyor hayal kurmak ve üşüyorum,
Rüyalarda bile sensizlikten korkuyorum,
Başımda dolaşan kara bulutlarla dolaşıyorum.
Yürüyorum sensiz ve tek başıma,
Çocukluğum unutulmuşluğumda yitip gitmiş,
Gençliğim zindanlarda;
Taşduvar arasında,
Güneşi görmeyen kör pencere ardında,
Paslı demir kapılar,
Ve de içeri girmeyen hayallerimin araya girdiği demir parmaklıklar arasında geçti.
Sen kimsin be züppe;
Elinde paranla,sırtında ceketinle,
Nasılda hava atmasını bilirsin.
Kimsin ki sen be züppe,
İnsanları paranla mı satın alabilirsin?
Yüreğimde ki silahın namlusuna sürmüşken son kalan umut kurşununu,
Dayamışken acıların kahpe anlına,
Çekiliyor,mısralarım da ki tetik.
An gelir uçurumlarımdan düşerken tutunduğum hayaller yaşatır.
Kapanır demir kapılar ard arda
Her akşam oluşun da umutlar kalır darda,
Şimdi el sallar bana yarınlar da
Söyle na kaldı bana acıdan başka
Yattığım ranzanın pası bağrıma diner
Her sabah yalnızlık inler,
Sensizliğin minarelerin de.
Gözlerin de aşkın secdesi,
Dilde duadır seni anmak.
Akşam oldu buralarda buralar sensiz,
Dağları ansızın apansız bir duman kapladı,
Kar yağdı sabaha karşı,
Yanan soba titredi üşüdü.
Ben üşüdüm titredim,
Güneş doğuyor usulca,sessiz,
Dikenler arasından birkaç çiçek tomurcuklanıyor,
Islanır dikenler birer acımasız mızrak olur,
Birkaç kuş öter şiir okurcasına aşklara.
Bir güneş yine doğuyor yarsız,
Geldi, gördüm ve öylece gitti.
Mavi gözlerinde bir nur ışığıyla,
Alnında Kabenin izi,
Elleri semaya açılmış, dilinde amin lerle
Geldi ve gördüm.
Bazen dalarım geceleri hayallere,
Usulca sokulur yalnızlık bedenime.
Gün olur ertelenir umutlarım yarınlara,
Başımda dolaşan öksüz seher yelleri,
Tükenmiş umutlarla sabahları bekliyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!