Verdi Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

VERDİ
Etrafında nice erler dönerken,
Keziban gönlünü Ferdiye verdi.
Bir cümle hayatı karardı derken,
Gözünün nur'unu fer diye verdi.

Kolladı gözetti her gün yolunu,
Açtı sinesini yer diye verdi.
Bir name yazarak, tuttu kolunu,
Cümle kem gözleri yer diye verdi.

Çektide götürdü er meydanına,
Bütün hünerini ser diye verdi.
Sinesini söktü vardı yanına,
Cana can, başa baş ser diye Verdi.

Ferdi eteğinden döktü taşları,
Tuttu yüreğini Songül'e verdi.
Bıraktı gözünden kanlı yaşları,
Aşkı muhabbet'i son gül'e verdi.

Son gül yaprağını döktü, solunca,
Bütün ümidini bağbana verdi.
Tohumunu saçtı boylu boyunca,
Müçtehit'im bir gül Bağ, bana verdi.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi