Veli Bilici Şiirleri - Şair Veli Bilici

Bu pabuç,
Zeyit'in attığı bu pabuç
Bu pabuç "Puşt'a" değil,
Bunca anaların,
Bebelerin figanına,
Sessiz kalan,

Baktıkça bıkıyorum,
Duvardaki resmine.
Daha,
Daha o günkü gibi
Gençsin tazesin.
Daha,

Nice dertliler derdini.
Asi'ye döktüler canım.
Buluruz diye kendini.
Asi'ye baktılar canım.
Beni seni diri diri,
Asi'ye attılar canım.

Sevmedi hiç kimseyi,
Sevmedi, sevemedi.
Aklını sevdiği kadar,
Sevmedi hiç kimseyi.

Aklını sevdiğim adam.

Alim;
Çiçek ve sen,
Çiçek güzel Alim,
Sen çiçekten de güzelsin.
Şudur dileğim Allah’dan
Alim;

Gözden gönle akan parlak feraşin,
Ruhu aydınlatan aysın, güneşsin.
Dikenler içinde saklı bahçesin,
Senin adın gülüm, gül olmalıydı.

Bir sen,
Bir ben,
İki ikimiz.

Seni
Veya

Hakikat okudun öğrendin cüzden.
Gönül can dostuna küser mi özden?
Bilik, koca çınar O zaten bizden,
Divana durana izin olur mu?

Aglayacaksan;
İlkbahar
Ya da
Sonbaharda gel.

Gönül Harmanı'nda saman olmayı,
Arzuladı,arzuladı bu gönül.
Sevgi yumağına kelep olmayı,
Arzuladı,arzuladı bu gönül.

Mahabbetin sofrasında yanmayı,