Kanayan bir yaşam
Yanan bir gül demeti
Kalbi durmuş,ruhu çoktan kayıp bir yaşam
Ve yitik zamanlar
Aşılması imkansız duvarlarım var
Hayat o duvarın ardında
Başımı kaldırdığımda çok yükseklerde
Küçük bir pencere görüyorum
Yaşam sızıyor içeri
Bu mavi gök,
Siyahımla barışmıyor
Bu kuş cıvıltılarının sesini bastırıyor
İçimdeki çığlıklar.
Penceremden sızan bu güneş
Kan kırmızı yüreğimle uyuşmuyor.
Kayıt Tarihi : 10.1.2010 18:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!