Koşuyorum,
Buraya nasıl,neden geldiğimi bilmeden
Karanlık yutuyor sanki her şeyi
Yoruluyorum bir süre sonra
Üşümemek için kendime sarılıyorum
Üstümde beyaz elbisem
Uyuyorum
Ayak sesi duyuyorum bir süre sonra
Yüzü yok…
Güller topladığını söylüyor bana,
Korkuyorum o sesten.
Dikenleri bıçaktan kara güller
Yüzüme sürüyor dikenlerini,ellerime,tenime..
Ormanın en kuytu yerine bir çukur kazıyor
Ve gömüyor beni.
Uyanıyorum birden çığlığımdan korkarak
Koşmaya devam ediyorum
Karanlık iyice büyüyor
Gözlerimi açamıyorum,ellerim bağlanmış
Kayıp düşüyorum kara güllerin içine
Hala bir nefes hissediyorum çok yakınımda,
Kan sızıyor her yerimden
Uyanıyorum o ıslaklıkla,
Beyaz elbisem kandan sırılsıklam…
Kayıt Tarihi : 10.1.2010 18:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!