Yollar bana ırak oldu
Gözlerim kurudu,kurak oldu
İçimdeki dostluk fırtınası
Benim sırdaşım oldu
Yürürken patika yollardan
Yarım kalan hayatın tamamlanması gerekiyordu
Çabaladım uğraştım
Ekin tarlalarındaki başakların
Bir bir toplanması gibiydiler
Kimi zaman başakları toplayamadım
Kimi zaman eğilip toplamaktan yoruldum
Yollar olmuştu dostu
Fırtınalar dinmiyordu
Alın terinden dökülen
Her damlada
Gözyaşı karışıyordu
Ağlıyor ağlıyordu
Körpecik yavrular,bomba var diye
Cepleri aranan garip çocuklar
Bilmezler ki kendileri benziyor bombaya
Bunlar kimleri kandırıyorlar
Kalmadı insanca yaşam
Geceleri bekledim
Bir kere olsun çalan olmadı
Gündolandı
Güneş odama dolmadı
Uzakta ellerin
Tutamadım doyunca
Yaşamanın anlamını
Yaşıyorsan gelde gör
Senki yaşayabiliyorsan
Bu insanlarmı kör
Nedir bu telaş
Gözüm yollara bakakaldı
Havada kuş sesi vardı
Uzaklardan artık
Ne gelen ne giden vardı
Yağmur yağdı yağacak
Ayaklarımdaki ağrılarım
Ne günlerdi ne günler
Konuştuğumu dinler
Yerlere düştüm
Anam ağlar inler
Yaramı sarar babam
Baba sızlar derdim
Seni ilk gördüğümde sevmiştim
O kara gözlerini,düşüncelerini
Verdİğin evlatlarını her şeyinle
Sen bir başkasın
İyi ki sen varsın,yanımda
Sana kıyamam,seni seviyorum
Ayrıldık ikimizde
Ardımıza bakmadan
Dayanamadık ikimizde
Döndük baktık birbirimize
Bir el yukarıda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!