Sonra...
sonra gözlerimi karanlık sonlara çevirdim
insanları gördüm
on insan , yüz insan.
bir yürek gördüm
bin yürek , onbin yürek gördüm
ben yitik insanlar gördüm...
her biri acıyla,
çaresizlikle,
umutsuzlukla onbinlerce parçaya ayrılmış
kanayan yürekler gördüm.
her bir yüzde kendimi gördüm
ağ la dım.
ağladım çünkü artık bir mum ışığı kadar da olsa
sıcak umutlarım, sevgin vardı.
ağladım çünkü umuda açılmayı bekleyen
milyonlarca kapı,
ama yalnızca benim olan sen vardın...
Kayıt Tarihi : 4.1.2001 00:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kopup giderken her şey, götürmez mi insan gittiği yere bir şey
Umutlarını, aşkını, sapa kalmış duygularını, yalnızlığını,
Bırakmak istemez onları yalnız
Gider bütün yaşanmışlıklarla yapayanlız…Ne güzel başlamıştı hayat, aşkı umarak, karanlığı kovarak,
Günler kar tanesi gibi erirdi, karışırdı okyanuslara,
Benim gemim ise hala limanda...... sonrası hiç olmadı
milyonlarca kapı,
ümidi kalmayanın hiçbir şeyi kalmamıştır.
ümittir bizi en olmazlara dahi kavuşturan...
tebrikler
TÜM YORUMLAR (4)