Ve sonra uzun uzun çığlık attı trenler
Ömrümün bahtsız türkülerinde
Soluk tüketen cıgara aralarında,
Hayatın hep arka sıralarında
Senin yokluğunu tanıdım ben
Ve sonra uzun uzun çığlık attı trenler
İşte o zaman anladım ki olmayacaksın sen
Siyah beyaz çocukluğumla griye çaldığında gençliğim
Yitik duygularımın tavan arasında
Ben hayatla mücadele ederken onun sahasında
Sen yoktun artık
Öyleyse ben hükmen yeniktim zaten.
Sensiz girdiğim her savaşın
Galibi ben oldum mağlubu ben
Sonra hep bekledim bir gün inersin diye
Seni götüren trenlerden.
Issız şehrimin yalnız çocuğuydum oysa
Gözlerim yağmur yüklü bulut
Ben de hayatın yeni adı olmuştu umut
Oysa Umut oğlumuzun adı olacaktı.
Sen en kısa yoldan dedin öyle mi; unut
Sonra uzun uzun çığlık attı trenler
Ömrümün en kuytusunda sakladım seni
Gönlümün en mahreminde.
Kimseye o gözle bakmadığım gözlerimde.
Oysa seni senle sevmek vardı
Hep yanında olmak.
Aynı cümlede özne olmak,
Matematikte bir artı bir olmak
Coğrafyada sana dökülen ırmak
Tarihte birlikte her savaşı kazanmak
Sevmek vardı ve aşka doymak
Hangi sevenin aklına sığar ki
Uzakta olmak
Sonra uzun uzun çığlık attı trenler
Ama şehir duymadı,
Ardından haykırışım bastırdı diye seslerini
Raylar ıslandığında yağmur yağmamıştı daha
Demek istediğimi anlasaydın burada olurdun zaten
Şimdi gelip geçen her tren
Benim içimden geçen bir acıdır aslında
O yüzden trenler çığlık attığında
Bil ki uzak bir Anadolu coğrafyasında
Bir aşkın yasıdır
Bir aşığın hep on yedi yaşıdır
Sen anlayamadın belki ama
Biz birini sevdiğimiz de o mezarımızın taşıdır,
Sonra uzun uzun çığlık attı trenler
Benim çığlığımın yanında duyulmadı sesleri
Şimdi son sözüm sana
Üzüleceksin hayata geç kaldığında.
Ben gidenin ardından ağlamam ama
Sen benim hayatımdan hiç gitmedin ki…..
IĞDIR(2009)
Kayıt Tarihi : 5.6.2009 20:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!