Vay Deli Gönül Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

VAY DELİ GÖNÜL
Beni derde salan acı elemi,
Görmedi yazıyor vay deli gönül
Onca ıstırabı onca çilemi,
Durmadı yazıyor vay deli gönül.

Limandan ayrılıp giderken gemi,
Bin bir türlü bahaneyle gündemi,
Değiştirip açık yaraya em'i,
Sürmedi yazıyor vay deli gönül.

Konmadı diyerek kırmızı güle,
Sitem eyleyerek garip bülbüle,
Hakkın selamını lale sümbüle,
Vermedi yazıyor vay deli gönül.

Sağlıklı sıhhatli derken bunadı,
Gaddarlığın fermanını onadı,
Biçare öksüz'e kolu kanadı,
Germedi yazıyor vay deli gönül.

Olmasına rağmen onca bolluğu,
Gidermek üzere bu yoksulluğu,
Garibin bastığı yere yolluğu,
Sermedi yazıyor vay deli gönül.

Bocalayan bocalayan telaşa,
Kapıldı küreği sallayıp boşa,
Müçtehit'in eli ekmeye aş'a,
Ermedi yazıyor vay deli gönül.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi