Varsın Kopsun Tufan Şiiri - Halil Yılmaz 4

Toprağa fidan dik ağaç olur,
Gölgesinde insan sıhhat bulur,
Yel eser, su iner rahmet olur,
Bir damlada nebat hayat bulur.

Güneş ışığını yere sunar,
Börtü böcek yuvasından çıkar,
Toprak buharlaşıp terin atar,
Mor menekşe, sümbül çiçek açar.

Elinde bulunursa bir fidan,
Tepeden kopsa fırtına boran,
Tut fidana sarıl üstüne kapan,
Toprağa dik, varsın kopsun tufan.

Mevla verdi bu yeşil cenneti,
Çınar’ı devirip kül etmedi,
Koruyup kolladı yaş kesmedi,
Sevda ile toprağı işledi.

Dost kul gidersin uzun bir yola,
Dönüşü yoktur verilmez mola,
Pazarda satacak malın ola,
Taşlanacak bir ağacın ola.