Ben...
Elimi davranacağıma kadar
Uçtu gitti kar dallarından kınalıca kuş
Daha orda duruyor kızılcık ağacı derenin dibinde
kendi şahit açlık bunun burası ya...
Arandı..
Bakındı
Bulamayınca arandığın kursak körelten kırıntısını
Çırpındı gitti konuk...Diyecektim ki ben de
Ha gitmiyeydin de duraydın
Bir nefes olsunboyuna, posuna
Yüreciğne kalbine
Doyasıya bakışaydık, muhabbetlik edeydik diyecektim
Ah ayaz ki dışarısı ne ayaz
Sdur desen durur mu..?
Peşe düşmüş ki tutunacak dal aratmaktan
Varlık yokluk belası
Seyfi Karaca............Aralık / 10
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 4.12.2010 15:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!