Varamadım Neyleyim

VARAMADIM NEYLEYİM
Keramet şehrinde bir kapı gördüm,
İçeriye giremedim neyleyim,
Eşiğine yüzü gözümü sürdüm,
Muradıma eremedim neyleyim,

Üç beş kişi baş ucumda bittiler,
Tutup beni bir kenara ittiler,
Ömür ağacımdan sual ettiler,
Hesabını veremedim neyleyim.

Abdurrahman Taği, belirdi birden,
Keramet gösterdi envai türden,
Laleler sümbüler fışkırdı yerden,
El uzatıp deremedim neyleyim.

Muhammed ziyeaddin tutup gergef'i,
Gösterdi duvarda asılı tef'i,
Oku atıp gösterilen hedefi,
On ikiden vuramadım neyleyim,

Salih baba aşkla vardı ileri,
Dede paşa cismen bedenen diri,
Piri sami idi onlardan biri,
Diğerini göremedim neyleyim.

Aşık gezer iken maşuk bağını,
Aşmaya çalıştım gönül dağını,
Sütre eylediler gül budağını,
İzlerini süremedim neyleyim.

Müçtehit'im ben lisani hal ile,
Cümle meramımı getirip dile,
Aşkın şarabından içip menzile,
Erler gibi varamadım neyleyim.

İsmet Murat (Müctehit)
Halk Şairi