Sakın mum filan yakma bana
Karanlıkta kalmak istiyorum odamda
Işık yüzünü görmeden yine bu gece
Heyecan içindeyim zira
Dayanamam insan haksızlığına
Ant içeceğim yine bu gece
Şiddetli bir hava esiyor şehrimizde
Eskiye nazaran daha gergin
Her an değişen bir hava
Hem de tehdit edecek durumda
Varoluşumuzu, hüviyetimizi
Hem daha neler neler...
Halimden anlayan olmadı
Bu garip dünyada
Ne dertli günü yaşadığımda
Ne mutlu olduğumda
Ya tuhaf baktılar sormadan
Kopardı eskiden Eyüpsultan’dan
Figanı ezan sesinin şarktan
Döktürürdü gözyaşını bülbüllerin
Tepelerinden surların Topkapı’dan
Yorgun düşerdi geceye rakkaseler
Siyah gözlük takıverdin
Gömülerek kendine
Kim bilir ne fırtınalar eser
Karanlık kuşkularında
Silinmez artık hiç gölgeleri
Hatıraların kavşaklarında
Huzuruma saygılıyım son derece
İstemem sorulsun bana gizli şeyler
İfade veremem kimseye
Daha demin söylemiştim
Affedin hata yaptıysam eğer
Alo!
Kiminle görüşüyorum?
Ha!
Sen misin karıcığım, bak!
Saat dokuzu beş
Geçer geçmez evdeyim
Bilmezmişim güçlü olmanın
Ne kadar önemli olduğunu
Yeni öğrendim
Kibar olmanın modası geçmiş
Kabadayılık rağbet görüyormuş
Bu diyarda son yıllar dediler
Geçmişin kıvılcımları ateşlecek yarını
Işık saçarak gençliğe
Doya doya
Ne var ki
Aşırı arzulara gerek yok
Yoksa kanunu yaşamın
Eğer Kur’andan bazan
Birkaç ayet okumuş olsam
Ve bir müslüman olarak
Namaza niyet etsem
Bu insan ruhunu
Besleyip iyice doyurur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!