Vahit Aydemir Şiirleri - Şair Vahit Aydemir

Gideceğiğm dediğin gün,
Yandı içim, benzim soldu.
Yarım kaldı şiirlerim,
Elim kolum tutmaz oldu.

Eğer bırakıp gidersen,

Kaderde ne vardır hiç belli olmaz,
Yerer ki sen geleceğe hazırlan.
Bilgi, beceriyle donat kendini,
Kazanır daima tedbirli olan.

Yeniliyor bak tabiat kendini,

Dün vardım çeşme başına,
Mendilim düştü taşına.
Benim aldığım yazmayı,
Yarim bağlamış başına.

Tanrım özenmiş yaratmış,

Gidiyorum sevgilim,
Ben şimdi buralardan.
Tek suçum senisevmek,
Bıktım iftıralardan.

Sen benim gönlümdesin,

Ne gam kalır ne de keder,
İnan biter bütün sorun.
O minicik dudaklarla,
Bir öpücük atsa torun.

Bana inanmıyorsanız,

Aldanıpta hemen,
Dış görünüşe.
Gönlünü vermek mi,
Tövbeler olsun.

Güzelsin deyipte,

Bu zalim dünyaya gedim bir kere,
Düzenine uyup yaşamalıyım.
İnsan olduğumu anlamak için,
İşe okumakla başlamalıyım.

İnsanı insandan ayıran nedir,

Beklemekle geçip gidiyor günler,
Ne zaman bitecek bu sonsuz çile.
Gözümde yaşlarla bakıyorum hep,
El ele dolaşan sevgililere.

Belki sebebi var gelmeyişinin,

Unutma sen sevgimizin,
Mutlu geçen dününü.
İçtenlikle kutluyorum,
Sevgililer gününü.

Yarınlarda mutluluklar,

Senin yokluğuna alışmak çok zor,
Geçmiyor saatler, bak zaman durdu.
Senle beraberken böylemiydi hiç,
Her anım sanki bir şölen olurdu.

Alevlendi yandı, içimdeki kor;