Vahdet Mehmet Güneş Şiirleri - Şair Vahd ...

Kahirede bir kale
şehirler bir yare
gidelim müze evine
gizemli kaç merhalede
neyleyim uzak diyarlar
her sene benliğimi kandırsın

kaybettim diyar diyar gezmeyi
kaybettim bildiğim belgeleri
kaybettim istediğim ilkeyi
kaybettim özlediğim hayatı
kaybettim bir dost bulamadım
gün akşam oldu mu?

Yıllar önce bir yerlerde bir evde
Bu evde yaşlı bir adam vardı

görünüyor kış denizde

keder renginde

turunçgillerin bahçesinde

yıllar geçtikçe kaybediyoruz
şimdi beğenmediğimiz değerleri
neden hazin dolu sonbahar
neden esti ayrılık kafkaslardan
bu nehrin akışı keder
bu şehrin göklerinden eser

on-onbeş- yirmi yaşımı
deneyimden uzak eleman olmakla geçti
ekmek kazanmak ilk hedefim
üniversite okumak Everesti aşmaktan zor
o ümit güneş gibi doğdu ufkuma
peşini bırakmadım engellerin

Gönül Ferman dinlemiyor

bir ateş düştü gönlü yakar

gecelere-günlere bin efkar katar

Tutarsız uğuldar meltem
Terkedilmiş köy ovada harabe
Özlem bir damla düştü kalbe
O Gitti kuşlar şakımadı baharında
yaylalara göç durdu yaşamadı
aradı onun varlığını herkes

Ne oldu gönül neler oldu!
yandım gerçek bir ateş olmadan
tamamen kül oldum.bu gamdan
hikmeti yüksektir yaradan
gelen göçüyor dünyadan
yaş aksada yanağımızdan

Şifalı su uzak günlerin
Uzak diyarların hatırasıyla
Okşuyor gönlümün derin köşesini
Loş çamlarla kaplı vadiler
Serin, berrak şelale düşüyor
hatıraların yağmuru öylesine