V Şehrinden Biri Giderken

_Anna; on dokuzum, hüzünlerimin kadını
Bıraktığın yatak hala dağınık, toplanamadı_

Omzuma düşen bir sari saç telin yok artik,
Ve gözlerimde gezinen mavi gözlerin
Sana hiç sevdiğimi söyleyememiştim,
Anna! bir bilsen, ben seni ne çok sevmiştim

Bozuk Türkçenle karşılardın beni,
Hoş geldin derdin
Ben gülerdim, sen üzülürdün
Üzülmene gerek yoktu Anna
Ben Türkçeyi; hiç bir kadından sevmediğim kadar sende sevdim
Ve hiç bir kadının seni seviyorumu, içimi yakmadı seninki kadar
Anna! en bozuk Türkçem
Anna! en güzel Türkçem

Bir hastane odasında sana ilk çarpıldığım an,
Ben sonucu sonsuz rakamlar çıkmasını beklerken
iki birden yine bir ediyorduk, ne tuhaftık
Matematik mi çok doğruydu, yoksa biz mi çok azdık

Resmiyete dökülmüş bir ilişkimiz yoktu
Sekiz nolu dairemde illegal sevişiyorduk
Belki evet demedik bos bir kalabalığın önünde
Ama hiç bir zaman; hayır da demedik, yalnızken birbirimize

Seni bilmem,
Ben bölünüyordum Anna
Ruhum sana bölünüyordu
Kalansa yine sıfırı veriyordu aşktan yana

Birbirimize toplanmayı düşlemiştik hep,
Toplanıp çoğalacaktık
Oysa biz toplanmayı
Eşyalar doldurulmuş
Bir valizin icinde biraktik

Birazdan kapıdan bir sen cıkmış olacaksın,
Dört işlemi de bitmiş olacak aşkın
Biz birbirimizden çıkacağız,
Söyle geriye ne kadar kalacağız

Anna! ask neresinden tutar bizi simdi
Gitmenin vakti gelmiştir, bilirim
Gitmek bu kadar acımıdır?
Acı bu kadar gitmek midir?
Anna! iki doğum gününe yaslandığım kadın
Bir adı kalır, üzülme bende bıraktıklarının

Son kez dönüp de öyle bakacak ne vardı
Gitme demememi bekliyorsun
Bilmiyor musun,
Ben gitme diyemiyorum
Ama sunu bil ki; bu sefer,
Ölmemek için, kendimi zor tutuyorum

Anna söyle simdi,
Hangi işlemin sağlaması doğrular bizi