Uzun Yıllar Şiiri - Halil Kumcu

İçimdeki o acı sessizlik,
Uzun yıllar sonra tekrar konuştu.
"Geçmiş gün" derler ya,
O his bugünkü gibi yeniden oluştu.

Beni okşayan ellerinin,
Yüreğimin köşesindeki bölüm,
Gözümde canlandı;
Avucundaki çizgilerden öptüğüm.

Yarı unutulmuş bu aşk,
Yıllar geçse de büyür.
Saatler, günler
Yavaş yavaş ölüme götürür.

"Asla geri dönme." dediler,
Siyah gözlerine gömüldüğüm gün.
Ne acı bir duygu bu!
Git dediğinde yanmadı mı göğsün?

Dönüp ardıma bakıyorum da,
Hiçbir şey değişmedi dünden.
Elli yıl geçmiş...
Ha bugün, ha yarın derken...

Yaşlılık gelip çattı,
Karanlıkta ilerlerken.
Saçlara düşen aklar,
Aynı yol, aynı kapı, aynı merdivenden.