Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

Baba -Kız

Bir adam geçiyor pencerem önünden
Düşünceler ağır anlaşılıyor yürümesinden
Yürüyor yolun sonunu görmüyor bilmeden
Yanında bir kız acıyı hissediyor taa derinden

Çay olamadım, dereyim
Nehir olup akmışım, bilmeden
Sevgiye ihanet etmeden
Kendinde kal, bana dal
İliklerime kadar
Diyemeden

Aşk-mı Sevda-mı


Aşk-mı Sevda-mı
Bakma öyle ufuk karanlık sis basmış
Senin beklentilerin dağları aşmış

Baharı beklerim, kışı yaşarken
Tükenen kış mı? Yoksa ben mi?
Yazsam mı? Unutsam mı? Derken
Baharı beklerim, yazı yaşarken

Yazla gelen umutlara inat düşer mi?

ÇOK ZOR


Sen bilirsin can evinden vurulmayı
Vara yoğa üzülmeyi
Vurdun işte can evinden

DAĞLAR KET
Sevgi seven yüreği bağlar, sevilmeyen yürek ağlar
Sevilmeyi marifet sanır, seven yürekleri dağlar
Gözlerin de bakarsa bana, beni de sana bağlar
Bağladı seni bana gözler, ulaşmaya ket dağlar

Güne Bakan

Bahçende günebakan olsam
Geceden sabah nasıl olur
Sen güneş ben aşık olsam
Günebakan güneşe aşık olur

GEÇMİŞE BERAT
Herkes iyi kötü bir yol seçmiş, günleri geçiyor
Günler birbirine ulalı, yılları bitiyor
Her yılın muhasebesi var, kar ve zarar ediyor
Geçmişini silebilirsen, berat-ı bekliyor

Kutlayanda
Ben bir başka ben olurum, kızımın sesini duyunca
Emin olurum sesinden, hüznü sevinci bestesinden
Daha siyahtır gözleri, yakar yüreğimi bakınca
İnsan bazen aşamazda, evlat aşırır engelinden

ZORDUR

Ben bilirim derdim, ne olduğunu kaybetmenin
Zaman nelere kadir, unutursun unutulursun
Yürekte köz olur, içinde ateş soğutursun
Bilmezdim zordur, sevilmeden sevmenin